Chicken tonight

Had ik me zo voorgenomen in 2012 (nog) minder vlees te eten, sta ik gisteren in de lokale boekhandel opeens met Poulet in mijn handen. Ook had ik het voornemen minder kookboeken aan te schaffen, maar terwijl ik door het boek blader denk ik alleen nog maar ‘Hebben!’. Leuke  vormgeving, lekkere foto’s en veel bijzondere recepten met…kip,kip,kip. En laat ik nou een enorme kipliefhebber zijn.

De Amerikaanse auteur Cree LeFavour geeft in haar inleiding volmondig toe dat ze met dit boek niet echt bijdraagt aan het terugdringen van de vleesconsumptie. Amerikanen zijn enorme carnivoren en haar boek zal zeker niet onopgemerkt blijven. Wel pleit ze ervoor om alleen goeie kip te gebruiken en dat betekent biologisch of van de boer. Ook hamert ze erop kippendijen of een hele kip te gebruiken, absoluut geen kipfilet. Er staat dan ook geen enkel recept met dit tamelijk saaie stukje kippenvlees in haar boek. ‘Why eat breast meat when you can eat a thigh?’  LeFavour is zo vol van kippendijen dat het boek wat haar betreft ook Thighs had mogen heten in plaats van Poulet.

Vanavond dus kip. Het fijne van het boek is dat de kiprecepten vergezeld worden van allerlei originele bijgerechten. Je hoeft nauwelijks nog na te denken en dat vind ook ik op een hectische dag wel eens lekker. Ze kookt de ganse kipwereld rond, alle continenten worden aangedaan. Ik besluit dat we dicht bij huis beginnen, gewoon in Amerika. Ook omdat er nog twee mooie bosjes waterkers in mijn groentenla liggen, die mooi van pas komen in Crispy Roast Chicken with Watercress Vinaigrette, Coriander Green Beens, and Wild Rice. Zondag is denk ik Lemon Chicken with Crispy Sage leaves , Creamy Polenta, and Roasted Fennel aan de beurt. Klinkt aantrekkelijk, niet? Mijn laatste voornemen voor 2012: veel recepten uit Poulet maken.

Crispy Roast Chicken with Watercress Vinaigrette

Ik heb  hier de bijgerechten weggelaten en wat kleine wijzigingen aangebracht. Het gerecht is inmiddels gemaakt en door alle leden van mijn gezin met enthousiasme verorberd. De geroosterde kip heeft inderdaad een lekker knapperig vel. De dikke waterkers-vinaigrette is heerlijk, maar zou ik door de dikte eerder een salsa verde van waterkers noemen dan een vinaigrette.

1 hele kip van ca. 1,5 kg ( gewassen en goed gedroogd)

2 el boter, op kamertemperatuur
1 klein bosje verse kruiden, zoals tijm, basilicum of peterselie
zeezoutvlokken

Voor de waterkers-saus:

115 g waterkers (ca. 2 kleine bosjes), harde stelen verwijderd

75 ml olijfolie
1 el witte-wijnazijn
1 el dijonmosterd
1 tl zout
1 sjalotje, fijngehakt

Laat de kip 30 minuten op kamertemperatuur komen.  Verwarm de oven voor op 230°C. Leg de kip in een grote gietijzeren pan of braadslee. Duw met je vingers voorzichtig 1 eetlepel boter onder het vel bij de borstfilet, verdeel het zo goed mogelijk en let erop dat het vel niet scheurt. Wrijf de buitenkant van de borstfilet en de poten met de andere eetlepel boter in. Stop het bosje kruiden in de holte van de kip. Bestrooi de kip royaal met de zoutvlokken.

Rooster de kip  afhankelijk van de grootte in 50-60 minuten goudbruin (LeFavour laat je de kip 30-40 minuten roosteren, maar dat vind ik te kort). Als je een punt van een mes in het dijenvlees steekt moeten de sappen helder zijn en niet roze of rood. Laat de kip voor het aansnijden 5 minuten staan.

Maak intussen de waterkers-saus. Hak de waterkers grof en pureer het samen met de olie, azijn, mosterd en zout met een staafmixer of in een keukenmachine tot een zachte pureeachtige saus.  Schep de saus in een schaaltje en meng het sjalotje erdoor. Serveer bij de kip.