Burger Mania

Als je aan typisch Amerikaans eten denkt, denk je aan hamburgers. Tenminste, dat deed ik voordat ik in The States ging wonen. Ik dacht met name aan hamburgers van fastfoodketens: onaantrekkelijke kleffe, witte broodjes met daartussen slappe blaadjes sla , smakeloze plakjes tomaat en iets wat voor vlees moet doorgaan.  Not my cup of tea, en ik heb na mijn studententijd dan ook nooit meer naar een hamburger getaald.

Maar ja, dan woon je opeens in Amerika.  En wat blijkt? Er bestaat hier een heuse hamburgercultus.  Bekende tv-personalities verklappen in food shows hun favoriete burgeradresjes, op covers van mooie culi-glossy’s staat meer dan regelmatig The Best Burger afgebeeld en op tv food channels worden burger contests tussen toonaangevende chef-koks gehouden. Als onze serieuze krant The Washington Post dan ook nog met een adreslijst van Best Burgers in Town komt, wordt het tijd voor wat meer verdieping.

Ik kom er al snel achter dat de ideale burger niet bestaat. Er is een aantal basiseisen waaraan hij moet voldoen, zoals dat het broodje (the bun) zacht moet zijn  en het vlees voor 20-30 procent uit vet mag bestaan, maar daarnaast is het vooral een kwestie van smaak. Burgerexperts discussiëren in culibladen en op tv over van alles en nog wat. Wat is de juiste meat-blend? Hoeveel topping mag erop? Krijg je de sappigste burger op een grill- of juist bakplaat? Yeah, it sure is serious business.

Voordat ik zelf op de BBQ in mijn achtertuin aan de slag ga, vind ik dat ik er eentje in een echte burgertent moet eten. Op de lijst van The Washington Post spreekt de recensie over BGR: The Burger Joint aan. ‘The Burger Joint uses hormone-free aged prime beef, and it tastes like a childhood memory of Dad at the grill.’ En verrek, BGR zit ook nog eens bij mij in de buurt! Ik loop er bijna wekelijks langs, maar als niet-hamburger-eter was het zaakje als een blinde vlek voor me.  Nu dus niet meer.

Ze hebben er meer dan alleen een ordinaire hamburger:  The Veggie Burger gemaakt met rijst en zwarte bonen, The Greek Burger met lamsvlees en zelfs een Tuna Burger. En het zou vleesminnend Amerika niet zijn als er niet ook een Monster Burger op de kaart staat, een misselijkmakende  grote burger met maar liefst 9 pound (ca 4 kilo!) vlees. Normaal gesproken voor 10-15 personen, maar als je hem in je eentje weet te verorberen, krijg je hem gratis, inclusief een flesje Maalox… .

Het is echter de gewone Beef Burger ‘that put them on the map’ en daar gaan we dus voor.  Ook deze is groot, wat mij betreft te veel voor één persoon, maar het brood is vers, het vlees sappig  en de sla knapperig. De pickles en mojosaus maken het helemaal af. Niks vette, kleffe hap, gewoon lekker.  En we mogen nog even nagenieten, want twee van de vier hamburgers die we hebben besteld,  verdwijnen  - lang leve Amerika -  zonder enige gene in een container, een meeneemdoosje voor thuis.

4827 Fairmont Ave

Bethesda, MD 20814

(301) 358-6137

www.bgrtheburgerjoint.com

Okra - Southern Food

Okra was nooit mijn ding. In Den Haag woonde ik in een buurt met veel tropische winkels en heb ik de groente verschillende keren geprobeerd, maar eerlijk gezegd bleef het zonder succes.  Te slijmerig, te draderig. Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar er iets echt lekkers mee te maken.  Dacht dat het aan de groente lag, dus daarmee was okra voor mij exit.

Tot ik twee weken geleden las dat je voor slijmerige okra’s de kok de schuld moet geven en niet de groente, ‘blame the cooks, not the vegetable’.  We waren in Charleston, South Carolina, toen ik in een kookboekenwinkel door The Southern Cookbook van The Lee Brothers bladerde en mijn oog op dit zinnetje viel.  Dat klonk uitdagend. Het was voor mij aanleiding deze dikke kookbijbel  - hét boek op het gebied van de zuidelijke keuken liet ik me vertellen -  aan te schaffen en me te  verdiepen in deze opmerkelijke groente.

 In het restaurant waar we daarna belandden voor lunch, nam ik de proef op de som en bestelde ik ‘something with okra’.  Okra is een onmisbaar ingrediënt in de keuken van het zuiden en het meisje van de bediening keek gelukkig niet heel vreemd op.  Zo belandde er voor mijn neus  ‘Fried Green Tomatoes with Pickled Okra and Pimento Cheese’, a ‘typical southern plate’ waarbij ik bij de eerste hap al mijn vooroordelen over okra overboord zette.  The Picled Okra (ingelegde okra) was knapperig, sappig, pittig, vol smaak en een feest in combinatie met de gefrituurde groene tomaten en zachte kaasspread. ‘Dit wil ik ook maken’, was mijn eerste gedachte. Ongeduldig bladerde ik door mijn nieuwe kookboek en - jawel-  daar stond het recept.

Vandaag dus okra’s gekocht en ermee aan de slag gegaan. Er staan nu twee prachtige potten ingelegde okra’s op mij te wachten. Als dit lukt, ga ik me aan de andere welklinkende recepten met okra uit het boek wagen, zoals Tuesday Gumbo en Crispy Fried Okra. The Lee Brothers (Matt & Ted)  geven ook tips over hoe je zelf okra kunt verbouwen, dus wie weet komt dat er ook nog  eens van.

Pickled Okra  (Vertaald  en bewerkt uit The Lee Bros. Southern Cookbook, Matt Lee & Ted Lee)

Voor 2 weckflessen (à 1 liter)

675 g okra

1,3 liter water

1 el plus 2 tl zeezout

2 gedroogde chilipepers

4 takjes verse dille

4 grote tenen knoflook, gepeld en gekneusd

900 ml heldere azijn

2 tl suiker

½ tl hele zwarte peperkorrels

1 Snij eventueel  houtachtige uiteinden van de okra’s af (enkele milimeters). Meng in een kom 1 liter water met 1 eetlepel zout, roer tot het zout is opgelost. Leg er de okra’s in en dek af met plasticfolie. Laat op een koele plek of in de koelkast 2 uur weken.

2 Steriliseer intussen de weckpotten. Breng  een grote pan met water aan de kook. Verwijder de rubberen ringen van de potten en leg de potten met behulp van een keukentang op hun kant in het water. Laat ze 15 minuten koken. Neem ze uit de pan en laat ze afkoelen op een schone theedoek. Breng de rubberen ringen weer aan.

3 Giet de okra’s af en spoel ze  onder stromend water. Dep ze droog met keukenpapier of een schone theedoek. Stop in elke pot  1 chilipeper, 2 takjes dille en 2 tenen knoflook. Vul de potten daarna met de okra’s.

4 Breng in een pan de azijn met 300 ml water, de suiker, de peperkorrels en 2 theelpels zout aan de kook. Zet het vuur iets lager en laat het mengsel 4 minuten sudderen.

5 Schenk het hete azijnmengsel over de okras in de potten (doe dit eventueel met een trechter); vul de potten tot ca. 8 mm onder de rand. Sluit de potten en keer ze zodat ze op hun kop staan. Laat ze zo afkoelen.  Bewaar de potten op een koele, donkere plek. Je kunt de okra’s na 2-3 weken eten. Ze zijn ongeveer 3 maanden houdbaar.  

http://mattleeandtedlee.com/lee-bros

Gekocht bij:

Heirloom Book Company

123 King Street

Charleston, SC

843 722 6377